Wieczory na Harendzie

Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza zaprasza na wieczór poetycko-muzyczny w  wykonaniu Andrzeja Zielińskiego do Muzeum Jana Kasprowicza na Harendzie w dniu 21.października 2023 r. o godz. 18.00

 

ANDRZEJ ZIELIŃSKI warszawski muzyk i poeta. Laureat konkursów akordeonowych m.in.: w Klingenthal (1963, I nagroda), w Łodzi (1964, II nagroda i nagroda specjalna firmy „Weltmeister”), w La Valletta (1965, brązowy
medal). Absolwent PLM im. Karola Szymanowskiego w Warszawie (1967, dyplom w klasie organów) oraz równolegle – PSM II st. im. Józefa Elsnera (w klasie akordeonu). W 1972 roku ukończył z wyróżnieniem studia na wydziale instrumentalnym w warszawskiej PWSM (akordeon). Od tegoż roku przez 50 lat pracował jako nauczyciel gry na akordeonie w szkołach muzycznych Warszawy i Radomia, pełniąc jednocześnie przez wiele lat funkcje kierownicze w strukturze szkoły. W latach 1967 – 1994 instrumentalista i aranżer Warszawskiego Kwintetu Akordeonowego. Koncertował w Europie i w Azji. Nagrywał dla firm fonograficznych oraz rozgłośni radiowych i telewizyjnych. Jako poeta  adebiutował w 1995 roku na łamach tygodnika „Przegląd Katolicki”. Jego wiersze ukazały się w prasie katolickiej, w wydawnictwach Związku Podhalan i Sanktuarium Matki Bożej Ludźmierskiej, w almanachu poetyckim A duch wieje kędy chce… (Lublin 2000), a w 2022 r. kielecka oficyna Pewne Wydawnictwo (pod egidą Instytutu Literatury w Krakowie w ramach projektu „Tarcza dla Literata”), opublikowała tomik jego poezji pt. Modlitwa bezrobotnego”. W 2003 r. Andrzej Zieliński otrzymał wyróżnienie w I Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. ks. Józefa Jamroza w Rabce-Zdroju. W 2000 r. warszawski kompozytor Stanisław Moryto, zainspirowany tekstem pasyjnego poematu Droga Andrzeja Zielińskiego, skomponował do niego muzykę – tak powstał utwór Carmina crucis (CD Dux 0385). Od 2006 roku Zieliński realizuje pomysł łączenia obydwu dziedzin swojej twórczości. Powstaje poetycko muzyczny spektakl Droga. Misterium Męki Pańskiej. Rok św. Pawła (2009) przynosi kolejny zamysł: „…Z nich zaś największa jest miłość”. Jest to wybór utworów poetyckich z różnychokresów twórczości, które łączy temat przewodni: miłości do Boga, człowieka i Ojczyzny. Wybór zilustrowanych został muzyką
różnych kompozytorów opracowaną na akordeon przez Andrzeja
Zielińskiego. W uznaniu dorobku Andrzej Zieliński został uhonorowany
przez prezydentów RP Srebrnym Krzyżem Zasługi (1996) oraz
Medalem Złotym za Długoletnią Służbę (2016).

W tym roku przypada 95 rocznica urodzin zakopiańskiego poety Tomasza Gluzińskiego.  Na tę okoliczność Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza zorganizowało kolejny- 196 Wieczór na Harendzie. Tematem spotkania była poezja Tomasza Gluzińskiego (1924–1986) ale i „garść” informacji biograficznych i wspomnień o tym niezwykłym Zakopiańczyku.         

W klimat poezji Tomasza Gluzińskiego, w świat słowa pisanego wprowadzali zebranych mistrzowie słowa mówionego oraz poezji zaklętej w muzyce: Ada Jerzmanowska i Andrzej Bienias – aktorzy Teatru Stanisława Ignacego Witkiewicza, oraz współpracujący z teatrem Max Kowalski – muzyk, kontrabasista, aranżer, kompozytor, autor muzyki do kilkunastu spektakli. 

Spotkanie prowadził Piotr Kyc , który wspominał pierwsze lektury poezji Gluzińskiego  na początku lat osiemdziesiątych, kiedy w twórczość poety często ingerowała cenzura  usuwając z wierszy słowa, wersy, czy nawet całe utwory przygotowane do druku. Jednym z gatunków uprawianych przez poetę był sonet - kunsztowna kompozycja poetyckiego utworu złożona z 14 wersów zgrupowanych w dwóch czterowierszach rymowanych i dwóch trójwierszach. Poeta nadał kilkuset sonetom formę akrostychu, co według cenzury służyło wprowadzeniu jej w błąd i przemycaniu niecenzuralnych treści.

W ramach rozrywki umysłowej goście Harendy otrzymali sonety i mieli okazję odczytać myśli poety utworzone z pierwszych liter wersów.   

Tomasz Gluziński urodził się 18 października 1924 roku we Lwowie, do szkoły chodził przy tej samej ulicy, co jego o dziesięć lat młodszy krajan, Zbigniew Herbert, z którym w latach późniejszych korespondował. Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego. Od 1942 r. w Armii Krajowej (pseud. Popiel), w 1944 żołnierz 10 kompanii, IV Batalionu, 1 Pułku Strzelców Podhalańskich AK na terenie Gorców. Po wojnie studiował prawo i historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1950 mieszkał w Zakopanem, gdzie był trenerem narciarstwa alpejskiego: m.in. w latach 1952– 1954 – kadry narodowej kobiet.

Był jednym z wielu wędrowców, którzy zawędrowali do Zakopanego po wojennej tułaczce. Wędrowców bez prawa powrotu do krainy dzieciństwa, do krainy wolności i godności, co nie oznacza bez prawa do zachowania wierności tym wartościom.   

  W roku 1983 pisze w liście do Herberta: „Od 1939 r. traktuję swój stan, jako stan tymczasowy i nigdy, ale to przenigdy nie pogodziłem się z myślą, że godność i wolność, która była moim udziałem jeszcze przed II- gą wojną światową są walorami utraconymi już bezpowrotnie”.

Herbert odpisuje mu po miesiącu” Twój szkic autobiograficzny przeczytałem parę razy i oto co mogę powiedzieć. Przy wszystkich różnicach detali (a to wydaje się drugorzędne) pod Twoimi losami mogę się — jak by to powiedzieć - podpisać, bo i u mnie koleje życia w swojej istotnej treści były tak podobne, że aż mi się zrobiło jasno i ciepło na duszy. Może i przegraliśmy, ale nie żyliśmy na kolanach, a to przecież najważniejsze.
Uświadomiłem sobie dzięki Tobie, jaka to jednak bezcenna rzecz solidarność pokoleniowa - nie ta wynikająca z daty urodzin, ale z zachowania wierności”.

   I taki był Tomasz Gluziński, bezkompromisowy, odważny w swoich poglądach, wierny wartościom wyniesionym z krainy dzieciństwa - ze Lwowa.     

Słuchając na Harendzie „garści poezji” w kapitalnej interpretacji zakopiańskich aktorów     czujemy, że spotykamy się z poezją dobrą, szukająca sensu, stawiająca pytania istotne w sposób prosty, co jest cechą twórców i utworów wybitnych.

 Wiersze Tomasz Gluzińskiego drukowały czasopisma literackie, co w tamtym okresie świadczyło o wysokiej ocenie tej poezji. Wydano 11 jego tomików wierszy w prestiżowych wydawnictwach. Trzy ukazały się już po jego śmierci. Były to: Wiersze (1964), Wokaliza (1968), Wątek (1968), Motowidło (1969), Pod pieczęcią (1974), Przebieg wydarzeń (1977), Szczątki emocji (1982), W żarnach świata (1986), System wartości (1996), Droga krzyżowa (1997). Wielkie Pastwisko (2005) - zbiór wierszy. Nie zabiegał o laury. W konkursach udziału nie brał. Żył na uboczu głównych nurtów poezji. Zajmował w niej dość wysokie, ale odosobnione miejsce.

 Debiutował w 1958 wierszami "Homo sapiens" i Wehikuł w „Tygodniku Powszechnym”. Członek Związku Literatów Polskich do 1982 r. Nagrodzony w 1962 r. Nagrodą Czerwonej Róży a w 1978 r. Nagrodą im. Roberta Gravesa Polskiego PEN Clubu za tom wierszy "Przebieg wydarzeń".

Obecnie jest to poeta mający swoje miejsce w historii literatury, ale jest niesłusznie nieco zapomniany. Krzysztof Karasek w przedmowie do zbioru wierszy Tomasza Gluzińskiego Wielkie Pastwisko (WIĘŹ  2005 r.) pisze (…) Jeśli chodzi o Gluzińskiego, powiedzieć można, że jego poezja, dlatego, że rozwijała się na uboczu głównych nurtów ma charakter otwarty, a jej wpływ na język poetycki współczesności jest wciąż żywy, więc dyskretny i wyczuwalny zarazem; ma on swoje przedłużenia i konsekwencje. Wiersze Juliana Kornhausera z pierwszego, najbardziej odważnego i gwałtownego okresu Nowej Fali nie byłyby możliwe bez Wierszy Gluzińskiego. Można rozpoznać w nich ten sam zgoniony rytm współczesności, ten sam model wiersza – nieciągłego, o zakłóconej strukturze logicznej, o zdyszanym strumieniu przepływu realiów świata. Jest Też Gluziński ojcem modnego obecnie w młodej poezji ashberyzmu (Andrzej Sosonowski). Tylko że pisał swoje wiersze co najmniej dziesięć lat wcześniej nic Ashbery. Nikt oczywiście z młodych tego nie wie, bo czy oni w ogóle coś z poezji polskiej czytają, poza tym, że czytają siebie? Łatwiej zauważyć coś, co ledwie migoce w Hameryce niż coś, co błyszczy pod własnym płotem.  

  W roku 2005 ukazał się obszerny wybór wierszy Tomasza Gluzińskiego „Wielkie pastwisko”. Według Jarosława Mikołajewskiego -poety, eseisty, reportażysty, laureata wielu konkursów poetyckich i literackich „tom Gluzińskiego należy do największych wydarzeń literackich naszego czasu”.     

 Debiutował Tomasz Gluziński późno – będąc czterdziestolatkiem. Jego „Wiersze” (wydane w 1964r) w opinii krytyków literackich, to książka wybitna, zaskakująca formą i siłą wyrazu. Do dziś lektura jej dostarcza rzadkich emocji. Tak było i na Harendzie w domu Kasprowicza – były emocje i refleksja, poczucie spotkania z dobrą sztuką.  

 Tomasz Gluziński - lwowianin, syn Józefa, nauczyciela gimnazjalnego i poety, oraz Zofii z Konradów, urzędniczki zmarł 3 maja 1986 roku w Zakopanem na przedprożu wolności, na którą tak długo czekał. Serce nie wytrzymało. Jest pochowany na Starym Cmentarzu na Pęksowym Brzyzku.

Poezja Tomasz Gluzińskiego powinna powracać do nas systematycznie poprzez wydarzenia kulturalne organizowane na terenie miasta. Może będzie to konkurs poetycki jego imienia…? Po śmierci poety w ciągu ponad trzydziestu lat zorganizowano tylko dwa wydarzenia poświęcone jego pamięci. Czytano wiersze w Teatrze Stanisława Ignacego Witkiewicza, a w roku 2014 Wojciech Szatkowski zorganizował spotkanie poświęcone Tomaszowi Gluzińskiemu – poecie i trenerowi.      

196 Wieczór na Harendzie przygotowała Małgorzata Karpiel Kierowniczka Biura Stowarzyszenia Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza i kustosza w muzeum poety we współpracy z Jolantą Patyrak i wolontariuszkami.

Organizatorzy dziękują za poczęstunek pracownikom Szkoły Podstawowej nr 9 im. Jana Kasprowicza w Zakopanem.

Spotkanie z poezją na Harendzie został zrealizowane w ramach projektu „Wieczory na Harendzie” dofinansowanego ze środków Gminy Miasto Zakopane.

 

Tomasz Gluziński

 

Zostawiam tobie te sonety zwrotne wdowo

Oto wyruszam w podróż między gwiazdy

Fatum mnie wzywa przynagla do jazdy

I czasu skąpi na ostatnie słowo

 

A gdy mnie wspomnisz zmawiaj je na nowo

Głośno powtarzaj przebiegłe ich nazwy

Licz majuskuły lecz nie wierz im nazbyt

Ukryte hasła są tylko osnową

 

Zostawiam tobie te konstrukcje zwrotne

I pamięć po mnie że kiedyś pisałem

Na tym tu stole w dniu chmurne i słotne

 

Sonety trudne z tobą je czytałem

Kiedy rytm zgrzytnie wybacz mi usterkę

Albowiem z tobą zdradzałem euterpe

 

Z tomu Sonety zwrotne” ( 1972)

 

Tomasz Gluziński

 

Ile jeszcze  

Jakie jeszcze doświadczenia

 

Ile ofiar ponieść trzeba

by nie zwano potrzeb ducha

targiem tylko

                          o kęs chleba

 

Ile czasu ma przecieknąć

 

by zrozumieć, że głód serca

żywi się obrokiem prawdy

a nie złotem

                      co uśmierca

 

Ile jeszcze krwi upłynie

 

Ile zjemy beczek soli

aby pojąć skąd łaknienie

Żeby wiedzieć co nas boli

Zakopane 06.09.1083

 

 

 

 Tomasz Gluziński

 

Niezależność

moja wolność

składa się

z kilku zaledwie elementów

pierwszy 

to obcość nienawiści

która jest niewolą najokrutniejszą

drugim

jest rozbrat z zazdrością

tą uzurpacją wyłącznego posiadania

trzecim

niezależność myślenia

lub jeśli kto woli

odporność

na zniewalające a niekiedy

trujące prądy filozofii

ostatnich stuleci

reszta atrybutów

nie zasługuje na to

by o nich wspominać

jeśli nie chce się

skrzeczeć jak byle papuga

w byle jakiej

drucianej klateczce 

 

 

Tomasz Gluziński

 Wyszeptać prawdę

mądrość poety

jego ironia

furia niewiary, która miażdży kłamstwo

rozbija stiuki mozaiki intarsje

tłucze marmury rozwala pałace

gorycz rozsądku

i chłodnej prawdy obnażona klinga

oko ostrzejsze niż sokole szpony

i język giętki syczący jak żmija

poeta mądry nie podnosi głosu

jego milczenie groźniejsze niż groźba

on bat obłudy znosi jak mężczyzna

dopiero miłość czyni zeń gadułę

gdy go za młodu zdradzi czarnobrewa

albo na starość uwiedzie ojczyzna

jakby niepomny że wyszeptać prawdę

ten tylko może komu braknie tlenu

śpiewa falsetem swą spóźnioną miłość

kartkując słownik w wytartym fotelu

Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza zaprasza na  221. Wieczór na Harendzie:
W świecie dramatów Kazimierza Przerwy-Tetmajera
Wystąpią: prof. Maria J. Olszewska oraz dr Agnieszka Skórzewska-Skowron.  Prowadzenie: Karol Samsel.

Termin: 25.11.2023, godz. 18.00
Miejsce: Muzeum Jana Kasprowicza, oś. Harenda 12a, 34-500 Zakopane
Wstęp wolny.

Wydarzenie współfinansowane przez Gminę Miasto Zakopane
Współorganizator: Pracownia Historii Dramatu 1864–1939 przy Instytucie Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego

Spotkanie będzie dotyczyć pierwszego wydania krytycznego wszystkich dzieł dramatycznych Kazimierza-Przerwy Tetmajera. W przypadku kilku tekstów jest to drugie ich wydanie po ponad stu latach. Publikacja składa się z dwóch tomów, ich redakcji podjęli się nasi goście: prof. Maria J. Olszewska oraz dr Agnieszka Skórzewska-Skowron, całość została wydana pod patronatem Fundacji im. Profesora Artura Hutnikiewicza. W rozmowie nawiążemy również do innych utworów poety oraz do sylwetki twórczej jego przyrodniego brata, Włodzimierza Tetmajera. Prowadzenie: Karol Samsel.

Transmisja online: https://www.facebook.com/profile.php?id=100057162112349&locale=pl_PL; Kultura Podhala – Życie kulturalne Podhala, Spisza, Orawy i Pienin

 

MARIA JOLANTA OLSZEWSKA – z wykształcenia historyk i historyk literatury, profesor Uniwersytetu Warszawskiego w Instytucie Literatury Polskiej, w Zakładzie Literatury i Kultury II połowy XIX wieku. Kierownik Pracowni Historii dramatu 1864–1939 w latach 2015–2019; obecnie jego zastępca. Członek Stowarzyszenia im. Stefana Żeromskiego i Towarzystwa Naukowego KUL. Do jej głównych zainteresowań naukowo-badawczych należą: dzieje dramatu i teatru w II połowie XIX i I połowie XX wieku; historia i antropologia literatury, genologia, szczególnie pogranicze literatury i gatunków użytkowych – historia świadomości polityczno-społecznej społeczeństwa polskiego i jej odzwierciedlenie w literaturze II połowy XIX wieku; analiza wybranych, często zapomnianych dziś utworów literatury polskiej XIX i XX wieku. Autorka takich prac, jak: „Tragedia chłopska Od W. L. Anczyca do K. H. Rostworowskiego. Tematyka – kompozycja – idee” (2001); „Człowiek w świecie Wielkiej Wojny” (2004); „W poszukiwaniu sensu. Szkice o literaturze polskiej XIX i XX wieku” (2005); „Heroizm ludzkiego istnienia. W kręgu wybranych zagadnień etycznych w literaturze polskiej II połowy XIX i I połowy XX wieku. Szkice” (2007), „W kręgu meteorologii i astronomii Słownictwo pism Stefana Żeromskiego”, t. 10 (2007); „Drogi nadziei. Polska proza historyczna z lat 1876–1939 wobec kryzysu kultury” (2009); „Stefan Żeromski. Spotkania” (2015); „Spór o przyszłość literatury polskiej, czyli polemiki ze Stefanem Żeromskim po jego odczycie «Literatura a życie polskie»” (2019). Współwydawca dramatów zebranych Kazimierz Przerwa-Tetmajer „Dramaty”, t. 1 i 2 (2019). Redaktorka i współredaktorka tomów artykułów zbiorowych. Autorka licznych artykułów naukowych.

 

AGNIESZKA SKÓRZEWSKA-SKOWRON – historyk literatury polskiej i teolog dogmatyczny. Sekretarz Pracowni Historii Dramatu 1864–1939 przy Instytucie Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki UW. Autorka licznych artykułów dotyczących literatury przełomu XIX i XX wieku oraz artykułów teologiczno-teatrologicznych, współredaktorka wydania krytycznego „Dramatów zebranych” Kazimierza Przerwy-Tetmajera oraz dwóch tomów monograficznych dotyczących dramatu. Popularyzatorka klasyki literatury polskiej (www.wiankislow.pl).

 

KAROL SAMSEL – poeta, prozaik, krytyk literacki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, doktor filozofii. Zastępca dyrektora w Międzydziedzinowej Szkole Doktorskiej UW, adiunkt w Zakładzie Literatury Romantyzmu i kierownik Pracowni Historii Dramatu 1864–1939 Wydziału Polonistyki UW, członek Polskiego Towarzystwa Conradowskiego. Współredaktor  Pism wybranych” Cypriana Norwida (2021). Wydał tomy: „Norwid – Conrad. Epika w perspektywie modernizmu” (2015); „Inwalida intencji. Studia o Norwidzie” (2017) oraz (razem z Wiesławem Rzońcą) „Norwid Gomulickich” (2021), „Norwid. Formy odczytywania” (2022) Współredagował tomy studiów: „Uniwersalność komizmu. Aleksander Fredro w dwieście dwudziestą rocznicę urodzin” (2015), „Poeci-studenci podziemnego Uniwersytetu Warszwskiego wobec romantyzmu” (2018), „Dramaty Cypriana Norwida. Teksty – konteksty – interteksty” (2019), „Dramat słowiański: próba zbliżenia, przekroje, (re)konstrukcje i (re)lektury” (2021) oraz „«Atrium spraw»… Antologia tekstów o teatrze i dramacie Cypriana Norwida” (2023). Swoje artykuły drukował m.in. w „Studiach Norwidianach”, „Pracach Filologicznych. Literaturoznawstwo”, „Przeglądzie Humanistycznym”, „Tekstualiach” oraz „Yearbook of Conrad Studies (Poland)”. Autor tomów wierszy („Z domami ludzi”, 2017, „Fitzclarence”, 2022), poematu „Autodafe” oraz powieści „Niemożliwość Piety”.

 

 

12 grudnia 1860 roku w Inowrocławiu urodził się Jana Kasprowicz, wybitny poeta, działacz społeczny i patriotyczny, Rektor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Przez 28 laty przyjeżdżał do Poronina, gdzie spędzał wakacje, ale i przemieszkiwał przez dłuższe okresy. W roku 1905 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Poronina. Ostatecznie to nie Poronin stał się ostatnią górską przystanią tego wybitnego Polaka. W roku 1923 zakupił dom na Harendzie w Zakopanem. Mieszkał w nim trzy lata i tam zmarł 1 sierpnia 1926 roku.

12 grudnia, to dzień szczególny dla Stowarzyszenia Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza, które prowadzi muzeum poety, oraz dla Szkoły Podstawowej nr 9 noszącej jego imię. Z tej okazji w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Jana Apostoła i Ewangelisty odprawiana jest msza święta w intencji Jana i Marii Kasprowiczów, a  w Muzeum organizowany jest uroczysty Wieczór na Harendzie. W harendziańskiej szkole obchodzony jest Dzień Patrona, podczas którego dzieci z pierwszej klasy są pasowane na uczniów.Tak było i w tym roku. Po mszy uczniowie złożyli wiązanki kwiatów na grobach państwa Kasprowiczów, a w szkole odbyła się akademia.   

Wieczorową porą w domu poety podczas 197.Wieczoru na Harendzie wystąpili studenci z Koła Naukowego Młodej Polski i Modernizmu Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wybrzmiała poezja z tomiku "Księga ubogich" (1916 r), we wspaniałej interpretacji, okraszona muzyką skrzypcową.

Dziękujemy serdecznie wspaniałym, młodym ludziom, którzy pielęgnując pamięć o wybitnym artyście Młodej Polski, przybyli z Krakowa na Harendę. Niezawodna, kochana Pani Maria Rzankowska (cukiernia Samanta) zafundowała uczestnikom tego święta tradycyjny, wyśmienity tort orzechowy - dziękujemy!

Tegorocznym obchodom urodzin Jana Kasperowicza towarzyszyła chwila zadumy i ciszy w zawiązku ze śmiercią Romana Lotha profesora Instytutu Badań Literackich, znawcy twórczości i życia Jana Kasprowicza. Wybitnego edytora.Profesor Roman Loth często bywał na Harendzie, pełnił czterokrotnie funkcję prezesa Stowarzyszenia Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza.     

 

Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza

25 listopada w Muzeum Jana Kasprowicza na  Harendzie w Zakopanem miał miejsce 221 Wieczór na Harendzie. W interesującym spotkaniu pod tytułem „W świecie dramatów Kazimierza Przerwy-Tetmajera” wystąpiły: prof. Maria J. Olszewska oraz dr Agnieszka Skórzewska-Skowron.  Spotkanie prowadził  dr Karol Samsel.

Wieczór był poświęcony pierwszemu wydaniu krytycznemu wszystkich dzieł dramatycznych Kazimierza-Przerwy Tetmajera. W przypadku kilku tekstów jest to drugie ich wydanie po ponad stu latach. Publikacja składa się z dwóch tomów, ich redakcji podjęli się  goście Harendy: prof. Maria J. Olszewska oraz dr Agnieszka Skórzewska-Skowron, całość została wydana pod patronatem Fundacji im. Profesora Artura Hutnikiewicza. W rozmowie nawiązano również do innych utworów poety oraz do sylwetki twórczej jego przyrodniego brata, Włodzimierza Tetmajera.  

Był to ostatni „wieczór” w tym roku, kończący cykl  wydarzeń literackich upamiętniających 100-lecie zamieszkania na Harendzie Jana  i Marii Kasprowiczów.  W tym roku gośćmi Harendy byli: Bianka Rolando, Adam Wiedemann, Natalia Malek, Justyna Bargielska, Magdalena Jaworska, Daniel Pigoński, Jarosław Mikołajewski,  Małgorzata Ślarzyńska, Maria Olszewska ,Agnieszka Skórzewska-Skowron, Karol Samsel.  

Organizatorzy dziękują Karolowi Jaworskiemu pomysłodawcy i koordynatorowi wszystkich wydarzeń oraz Jarkowi Jastrzębskiemu prowadzącemu transmisje on-line wydarzeń, jakie miały miejsce w Muzeum Jana Kasprowicza.     

„Wieczory” było współfinansowane przez Gminę Miasto Zakopane.

Organizator: Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza .
Współorganizator: Pracownia Historii Dramatu 1864–1939 przy Instytucie Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Informacje o wydarzeniach w Muzeum Jana Kasprowicza są zamieszczane na stronie: www.harenda.com.pl, oraz na www.watra.pl i na FB

Zapraszamy do obejrzenia transmisji z ostatniego spotkania:  online: https://www.facebook.com/profile.php?id=100057162112349&locale=pl_PL; Kultura Podhala – Życie kulturalne Podhala, Spisza, Orawy i Pienin

 Goście 221 Wieczoru na Harendzie:

MARIA JOLANTA OLSZEWSKA – z wykształcenia historyk i historyk literatury, profesor Uniwersytetu Warszawskiego w Instytucie Literatury Polskiej, w Zakładzie Literatury i Kultury II połowy XIX wieku. Kierownik Pracowni Historii dramatu 1864–1939 w latach 2015–2019; obecnie jego zastępca. Członek Stowarzyszenia im. Stefana Żeromskiego i Towarzystwa Naukowego KUL. Do jej głównych zainteresowań naukowo-badawczych należą: dzieje dramatu i teatru w II połowie XIX i I połowie XX wieku; historia i antropologia literatury, genologia, szczególnie pogranicze literatury i gatunków użytkowych – historia świadomości polityczno-społecznej społeczeństwa polskiego i jej odzwierciedlenie w literaturze II połowy XIX wieku; analiza wybranych, często zapomnianych dziś utworów literatury polskiej XIX i XX wieku. Autorka takich prac, jak: „Tragedia chłopska Od W. L. Anczyca do K. H. Rostworowskiego. Tematyka – kompozycja – idee” (2001); „Człowiek w świecie Wielkiej Wojny” (2004); „W poszukiwaniu sensu. Szkice o literaturze polskiej XIX i XX wieku” (2005); „Heroizm ludzkiego istnienia. W kręgu wybranych zagadnień etycznych w literaturze polskiej II połowy XIX i I połowy XX wieku. Szkice” (2007), „W kręgu meteorologii i astronomii Słownictwo pism Stefana Żeromskiego”, t. 10 (2007); „Drogi nadziei. Polska proza historyczna z lat 1876–1939 wobec kryzysu kultury” (2009); „Stefan Żeromski. Spotkania” (2015); „Spór o przyszłość literatury polskiej, czyli polemiki ze Stefanem Żeromskim po jego odczycie «Literatura a życie polskie»” (2019). Współwydawca dramatów zebranych Kazimierz Przerwa-Tetmajer „Dramaty”, t. 1 i 2 (2019). Redaktorka i współredaktorka tomów artykułów zbiorowych. Autorka licznych artykułów naukowych.

AGNIESZKA SKÓRZEWSKA-SKOWRON – historyk literatury polskiej i teolog dogmatyczny. Sekretarz Pracowni Historii Dramatu 1864–1939 przy Instytucie Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki UW. Autorka licznych artykułów dotyczących literatury przełomu XIX i XX wieku oraz artykułów teologiczno-teatrologicznych, współredaktorka wydania krytycznego „Dramatów zebranych” Kazimierza Przerwy-Tetmajera oraz dwóch tomów monograficznych dotyczących dramatu. Popularyzatorka klasyki literatury polskiej (www.wiankislow.pl).

KAROL SAMSEL – poeta, prozaik, krytyk literacki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, doktor filozofii. Zastępca dyrektora w Międzydziedzinowej Szkole Doktorskiej UW, adiunkt w Zakładzie Literatury Romantyzmu i kierownik Pracowni Historii Dramatu 1864–1939 Wydziału Polonistyki UW, członek Polskiego Towarzystwa Conradowskiego. Współredaktor  Pism wybranych” Cypriana Norwida (2021). Wydał tomy: „Norwid – Conrad. Epika w perspektywie modernizmu” (2015); „Inwalida intencji. Studia o Norwidzie” (2017) oraz (razem z Wiesławem Rzońcą) „Norwid Gomulickich” (2021), „Norwid. Formy odczytywania” (2022) Współredagował tomy studiów: „Uniwersalność komizmu. Aleksander Fredro w dwieście dwudziestą rocznicę urodzin” (2015), „Poeci-studenci podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego wobec romantyzmu” (2018), „Dramaty Cypriana Norwida. Teksty – konteksty – interteksty” (2019), „Dramat słowiański: próba zbliżenia, przekroje, (re)konstrukcje i (re)lektury” (2021) oraz „«Atrium spraw»… Antologia tekstów o teatrze i dramacie Cypriana Norwida” (2023). Swoje artykuły drukował m.in. w „Studiach Norwidianach”, „Pracach Filologicznych. Literaturoznawstwo”, „Przeglądzie Humanistycznym”, „Tekstualiach” oraz „Yearbook of Conrad Studies (Poland)”. Autor tomów wierszy („Z domami ludzi”, 2017, „Fitzclarence”, 2022), poematu „Autodafe” oraz powieści „Niemożliwość Piety”.