Historia Stowarzyszenia

Po śmierci Jana Kasprowicza powstała myśl stworzenia na Harendzie w Zakopanem, przy domu w którym mieszkał, obok mauzoleum w którym został pochowany - żywej placówki twórczej.

Myśl ta znalazła swój wyraz po raz pierwszy w odezwie do społeczeństwa, napisanej przez Kornela Makuszyńskiego, w której sugeruje wykupienie od rodziny domu po Janie Kasprowiczu, celem stworzenia tu domu dla literatów. Myśli tej jednak nie zrealizowano. Odezwa Makuszyńskiego przedrukowana we wszystkich ówczesnych pismach, spełniła wielką rolę. Społeczeństwo dowiedziało się o pragnieniu i prośbie Poety, a w odpowiedzi popłynęły na ręce Komitetu Uczczenia Pamięci Jana Kasprowicza obfite datki pieniężne, dzięki którym stanęło na Harendzie wspaniałe granitowe mauzoleum.

Dziś miejsce to wraz z domem Poety, który częściowo zamieniono na muzeum jest celem licznych wycieczek ludzi z całego kraju. Myśl stworzenia placówki kulturalnej w pobliżu grobowca przez lata wciąż wracała. W tej intencji artysta rzeźbiarz Xawery Dunikowski darował swą parcelę, sąsiadująca z mauzoleum - Marii Kasprowiczowej, wdowie po Poecie. Pani Kasprowiczowa aktem notarialnym z dnia 20 maja1966 r parcele tę przekazała również w drodze darowizny Stowarzyszeniu Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza.

Zanim jednak doszło do tej darowizny, Pani Maria Kasprowiczowa wraz z kilkoma entuzjastami rozpoczęła organizowanie Stowarzyszenia Kasprowiczowskiego, upatrując w nim realizatora starego lecz ciągle żywego pomysłu. W podróżach do stolicy i innych większych miast Polski gromadzi wokół siebie ludzi przejętych tą ideą. Deklaracje członków - założycieli przyszłego Stowarzyszenia podpisuje m.in. wiele wybitnych osobistości ze świata umysłowego. Po przezwyciężeniu wstępnych trudności związanych z legalizacją, Urząd Spraw Wewnętrznych zatwierdził i wpisał do rejestru statut Stowarzyszenia. W dalszej konsekwencji na Walnym Zebraniu członków założycieli, 5 września 1964 r powołano do życia na Harendzie Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza.